Beloningen vervangen erkenning en acceptatie
Stickers, kleine speeltjes, snoepgoed. Bedenk een plek en je kunt er haast zeker van zijn dat ze iets dergelijks op voorraad hebben om aan een kind te kunnen geven. Om het te paaien of belonen. Om goed gedrag ‘aan te moedigen’. Dat goede gedrag zijn we namelijk niet van nature gewend van kinderen en dus moet er wat tegenover staan. Kinderen zijn er immers om gezien te worden, niet gehoord.
De dood als onderdeel van het leven
Hoezeer we het soms ook willen negeren: de dood is een belangrijk onderdeel van het leven. Voor veel mensen is het een zwaar onderwerp. Dat is niet heel vreemd natuurlijk. Het overlijden van een persoon betekent immers ook een definitief afscheid van die persoon. Iets waar we in veel gevallen niet klaar voor zijn. En waarschijnlijk ook nooit klaar voor zullen zijn. Geen wonder dat we zoeken naar een eeuwig leven. De zwaarte die we voelen bij de dood zorgt er ook gelijk voor dat we kinderen hier vandaan willen houden. Wie beschermen we daarmee?
Het socialiseren van (kleine) kinderen
Sociaal zijn. In een samenleving als de onze is dat een erg handige eigenschap, we zullen immers altijd te maken hebben met andere mensen. Om als volwassene de sociale regels goed onder de knie te hebben, is het belangrijk om van jongs af aan al betrokken te worden in contact met anderen. Het kinderdagverblijf, de peuterspeelzaal en school worden vaak gezien als dé plekken waar het kind gesocialiseerd wordt. Zijn ze dat ook?
Sinterklaas: wat vertel ik mijn kind?
Je hebt besloten om je kind niet voor te houden dat Sinterklaas echt is, de cadeaus door hem en zijn Pieten worden gebracht. Maar dan? …
Labels geven handvatten. Aan wie?
ADHD, autisme, hoogbegaafdheid, hoogsensitiviteit. Slechts een kleine greep uit het scala aan labels die je als persoon toegekend kunt krijgen. De haat en liefde voor labels lijkt hand in hand te gaan. We hebben een hekel om in een hokje gestopt te worden terwijl we tegelijkertijd zoeken naar het juiste hokje om de ander in te plaatsen.
Speeldag voor hoogbegaafde kinderen onzin?
Kinderen horen minder in hokjes gestopt te worden en vooral met leeftijdsgenootjes hun tijd door te brengen op school. Gelijkgestemden bij elkaar zetten is namelijk elitair en niet hoe ‘de echte wereld’ in elkaar steekt. Althans, dat is de strekking van wat er in een opiniestuk op vrouw.nl werd vermeld. Een extra boekje of leuke puzzel zou genoeg moeten zijn om hoogbegaafde kinderen net dat beetje extra te geven op school.
Houd voet bij stuk! Of misschien toch niet?
Het lijkt wel een Heilige Graal in de opvoeding. Consequent zijn. Voet bij stuk houden en ervoor zorgen dat je geen zogenaamde voetveeg van je kinderen wordt. Maar wanneer moet je dan consequent zijn? En is het consequent zijn puur om het consequent zijn, of mag je er nog wel bij nadenken?
Het eerste half jaar kun je ze niet verwennen
Eigenlijk is het toch best vreemd hoe we tegen babies aankijken. Voor het een onderschatten we ze, voor het ander verwachten we juist veel teveel. …
Een mobiele telefoon voor mijn schoolgaande kind
Iedereen vind er wel wat van: kinderen die op jonge leeftijd een eigen telefoon krijgen. En hoewel ik het niet bij ieder kind zou aanraden, was mijn zoon toch echt net 6 jaar toen hij mijn oude iPhone 4 kreeg. Too much, too soon? Of juist heel praktisch?
Erkenning en acceptatie van de bonusfamilie
Van koppel naar familie, het is meer dan alleen ‘even’ een kind aan de mix toevoegen. Erkennen en accepteren dat je ouder van een klein mens geworden bent, terwijl je de rollen die je eerder had ook behoud is een belangrijk onderdeel. Ditzelfde geldt voor het erkennen en accepteren van de nieuwe rol van jezelf (en/of je ex-partner). Een soortgelijk proces loop je door wanneer jij en/of je ex-partner onderdeel worden van een samengesteld gezin.
Liefdevol Opgroeien: de e-cursus
Twee jaar geleden schreef ik een deel van de inhoud al. Was daar destijds verbaasd over, omdat ik toen ook druk was met mijn scheiding en alles daar omheen. De bedoeling was om dat jaar de rest ook te schrijven en online te zetten. Helaas lukte dat niet. Nu gaat het dan alsnog gebeuren: mijn tweede e-cursus gaat online!
Een 'monkey platter' mee naar school
Volkoren brood, kaas en roomboter. Het is zo makkelijk en daardoor algauw de dagelijkse standaard om mee te geven aan mijn zoon. Voor de korte pauze een bakje tomaatjes of appel, twee bekers ranja en klaar is het ‘lunchpakket’ voor mee naar school. Makkelijk, maar het wordt voor de eter ook zo gauw ontzettend saai om iedere dag weer te eten. Dat moet beter kunnen.
Recente reacties