Beloningen vervangen erkenning en acceptatie
Stickers, kleine speeltjes, snoepgoed. Bedenk een plek en je kunt er haast zeker van zijn dat ze iets dergelijks op voorraad hebben om aan een kind te kunnen geven. Om het te paaien of belonen. Om goed gedrag ‘aan te moedigen’. Dat goede gedrag zijn we namelijk niet van nature gewend van kinderen en dus moet er wat tegenover staan. Kinderen zijn er immers om gezien te worden, niet gehoord.
Houd voet bij stuk! Of misschien toch niet?
Het lijkt wel een Heilige Graal in de opvoeding. Consequent zijn. Voet bij stuk houden en ervoor zorgen dat je geen zogenaamde voetveeg van je kinderen wordt. Maar wanneer moet je dan consequent zijn? En is het consequent zijn puur om het consequent zijn, of mag je er nog wel bij nadenken?
Erkenning en acceptatie van de bonusfamilie
Van koppel naar familie, het is meer dan alleen ‘even’ een kind aan de mix toevoegen. Erkennen en accepteren dat je ouder van een klein mens geworden bent, terwijl je de rollen die je eerder had ook behoud is een belangrijk onderdeel. Ditzelfde geldt voor het erkennen en accepteren van de nieuwe rol van jezelf (en/of je ex-partner). Een soortgelijk proces loop je door wanneer jij en/of je ex-partner onderdeel worden van een samengesteld gezin.
Hoe positief is positieve gedragsondersteuning?
Na de Triple P hype is er een nieuwe speler in de positieve opvoeding: PBS. Beide hebben het woord positief in de naam zitten, dan moet …
Seksuele opvoeding: wees eerlijk over seks
Seksuele opvoeding. Het blijft een beladen onderwerp voor ons volwassenen. Waarom is dat eigenlijk? Heeft het met de overseksualisering van onze maatschappij te maken of toch de schaamte die we (denken te moeten) voelen over onze eigen seksualiteit? Waar het gevoel van ongemak ook door wordt veroorzaakt: onze kinderen hebben recht op eerlijke informatie.
Waarom, gebrek aan inlevingsvermogen
Het enige van de kindercoach cursus van het NTI dat me daadwerkelijk wat heeft gebracht was de praktijkdag. Op die dag leerden we onder andere …
Dualiteit in de benadering van kinderen
Vanaf de geboorte worden kinderen op tegenstrijdige manieren benadert. Enerzijds als mini-volwassenen met vergelijkbare verwachtingen. Anderzijds alsof hun intellect (en menselijke waarde) een aantal treden lager zit dan de werkelijkheid.
Praten met je baby
Een huilende (bijna) dreumes omdat papa of mama maar niet snapt wat het gebrabbel betekent. Frustrerend voor (bijna) dreumes én de ouders. Een scenario waar iedere ouder (veel) ervaring mee heeft. Zouden we dat frustratieniveau voor iedereen kunnen verkleinen?
Lichamelijk contact: toestemming vereist
We kennen allemaal de cliché verhalen over een oudtante of oma, “liefst” met haren op de kin, die graag natte zoenen geeft. Of de oma …
Recente reacties